jest późno

См. также в других словарях:

• (jest) (już) po wszystkim — {{/stl 13}}{{stl 7}} coś już się stało, wydarzyło; jakiejś sytuacji, decyzji nie da się już zmienić, odwrócić; na coś jest już za późno : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyszedłeś za późno, jest już po wszystkim. Już po wszystkim, nie żyje. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• późno — późnoniej 1. «pod koniec jakiegoś czasu (dnia, doby, roku itp.)» Wracać późno w nocy. Późno wstawać z łóżka. Późno kłaść się spać. Latem późno zachodzi słońce. ◊ Robi się późno; jest, było późno, za późno «pozostaje zbyt mało czasu, brakuje… …   Słownik języka polskiego

• bezpodmiotowy — «nie mający podmiotu» ∆ jęz. Zdanie bezpodmiotowe «zdanie nie mające podmiotu, w którym w funkcji orzeczenia występuje» a) «czasownik bezosobowy lub bezosobowa forma czasownika (np. grzmi przed burzą, należało się spieszyć, dyskutowano długo, nie …   Słownik języka polskiego

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• być — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk XIIa, jestem, jest, są, będę, będzie, bądź {{/stl 8}}{{stl 7}}I {{/stl 7}}{{stl 8}}w funkcji samodzielnej {{/stl 8}}{{stl 7}}: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istnieć, żyć, występować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• mój — + moja (ma), moje (me) D. m n mojego (mego), ż mojej (mej), C. m n mojemu (memu), ż mojej (mej), B. m=D. a. M., n=M., ż moją (mą), N. m n moim (mym), ż moją (mą), Ms. m n moim (mym), ż mojej (mej); lm M. m. os. moi, ż. rzecz. moje (me), D. moich… …   Słownik języka polskiego

• taki — tacy, odm. jak przym. 1. «zaimek zastępujący przymiotniki (niekiedy też inne części mowy, a nawet całe zdania) użyte już w zdaniu lub w kontekście» Jest sprytny, ale takich tu nie trzeba. Przykra jest taka pogoda. Taki już jest. Taki zawsze… …   Słownik języka polskiego

• siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… …   Słownik języka polskiego

• za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… …   Słownik języka polskiego

• ślepy — 1. pot. Mówić (o czymś) jak ślepy o kolorach «mówić o czymś, czego się nie rozumie, nie wie, nie zna»: Na temat pieniędzy ciotka miała wyrobione zdanie, którego nic na świecie nie było w stanie zmienić. – Dyskusja jest teoretyczna – chciałem… …   Słownik frazeologiczny